Η Φύση είναι ο Θεός και η εναντίωση σε αυτήν και η προσπάθεια υπέρβασης της θνητής μας φύσης αποτελεί "ύβριν", που συνεπάγεται την "άτη", δηλαδή την "τύφλωση" του αλλοτριωμένου ανθρώπου και η οποία νομοτελειακά οδηγεί στη "νέμεσιν" (οργή) και στην "τίσιν" (τιμωρία).
Βαρύς ο πέλεκυς της φυσικής νομοτέλειας, όταν ο άνθρωπος (νομίζει πως μπορεί να) παραβιάζει τους φυσικούς κανόνες.
Δεν μπορείς να αγνοείς τον υπέρτατο κανονισμό.
Όπως έγραφε και ο Νερούδα "μπορείς να κόψεις όλα τα λουλούδια, μα δεν μπορείς να εμποδίσεις την άνοιξη να ρθει".
Ο στίχος βέβαια έχει αλληγορική σημασία, αλλά ακόμη και το αλληγορικό της νόημα στηρίζεται στη μεγάλη αυτήν κυριολεκτική αλήθεια: ότι η ορμή της φύσης είναι τέτοια που δεν μπορεί να ανακοπεί από καμία υπερφίαλη ανθρώπινη ενέργεια.
Αυτό θα πρέπει να το θυμόμαστε κάθε φορά που καταπιανόμαστε με ένα θέμα και υποστηρίζουμε την "υπέρβαση της φύσης".
"Θεομηνία" σημαίνει "μήνις του Θεού", δηλαδή οργή του Θεού.
Κι όπως μας δίδαξε η Αντιγόνη του Σοφοκλέους, όταν τίθεται δίλημμα μεταξύ ανθρώπινου-επίκτητου και φυσικού-θεϊκού νόμου, τότε υπερισχύει ο δεύτερος.
Μαζεστιξ
Σχολιάστε :